Quists sentimaints pisseran eir per l’instinct da proteger ün uffant in mincha situaziun, tant a l’agen sco eir ad ün uffant adoptà. Eir las bes-chas cungnuoschan quist sentimaint extrem. Uschè as chatta illa rait digitala l’istorgia da la liunessa chi ha adoptà e trat sü ün’antilopa. Ma forsa hana imprais quai eir dals umans: il prüm nudrir ils chucalins, vadelins, cunigls, per tils finalmaing mangiar. Dal rest – eir l’antilopa adoptada es insacura gnüda magliada d’ün oter liun ...
Però pro ün’otra istorgia in Kenia nu sarà quai stat pussibel. I’s po nempe propcha leger pro Dr. Google chüna tartaruga gronda e veglia da 130 ons haja salvà ün pitschen ipopotam ed haja pisserà per quel sco üna mamma per seis uffant. Amo blers ons plü tard sun quistas bes-chas ils meglders amis. Cha la tartaruga vess maglià l’ipopotam nun es propcha realistic. Neir viceversa brich.
Ma basta: in dumengia es il Di da la mamma e nus onurain las prestaziuns da nossas mammas. L’amur es vicendaivla – grazcha fichun per tuot!
... e mangiar, nu mangiaina nügli’oter co be il bun giantar in buna cumpagnia.

Columna: Nicolo Bass